Speelwijze
Wij doen-denken!
Wij gaan op pad en tijdens dat doen verzamelen we 'data'. Die we vervolgens, al dan niet tegelijkertijd analyseren en bevragen. Er zijn dus altijd uitkomsten en die uitkomsten hebben altijd waarde.
Die uitkomsten kunnen weer startpunten of uitgangspunten zijn voor vervolg of nieuw onderzoek. Tevens is het een vorm waarin kunstbeoefening door de onderzoeker zelf een plek heeft en die resultaten ook onderdeel van de onderzoeksresultaten worden.
Dérive
BURRO's hoofdmethode is de Dérive: praktiserend onderzoeken en bevragen.
Onderzoek is voor BURRO geen echt onderzoek als de uitkomst al vaststaat. Dat betekent dat bij BURRO de routes die naar die uitkomsten leiden staan altijd open staan.
Geen (eind) doelen maar startpunten. Onvoorspelbaarheid en toeval horen hier bij. Dérive is voor BURRO onderzoeken en ontdekken met een richting & zonder specifiek doel. Uitkomsten gegarandeerd!
Eigen aan de techniek van de dérive (zwerven, afdwalen) is dat het niet lukraak is maar het juist uitdaagt je voorstellingsvermogen te gebruiken om op een nieuwe manier te ervaren.
De tijd en ruimte hiervoor ontbreekt in het onderwijs.
Reclameburo
Het woord reclame betekent openbare aanprijzing. Wat het aanbevelen van onder andere kunstvoortbrengsels. betekent. De oorsprong van het woord komt van Reclamare. Uit clamare is claimen ontstaan. Dit idee van openbaar maken en (terug)claimen sluit aan bij BURRO. (Bron: etymologybank)
De gedachte was om kinderen te bereiken, daar waar ze intrinsiek door gemotiveerd waren. Het reclameburo is een werkvorm om onze dérive in het gareel te houden. Het reclameburo staat voor: direct, doorpakken, en keuzes maken.
Sommeren
Alleen al om deze reden, maar nog zo veel meer, vinden we dat het niet meer kan blijven bij een maatschappelijk geaccepteerd aanschrijven.
Sterker nog…
Stel je voor dat we mensen de kans zouden geven om ons verzoek af te wijzen. Dat zou betekenen dat de maatwerk situatie, die zich sowieso aandient, geen kans krijgt om überhaupt aan het licht te komen.
De ruimte die een reguliere aanschrijving geeft, is voor ons te vrijblijvend.
Wij bepalen, vanuit deze urgentie, met wie en waar we aan het werk moeten.
Door mensen te sommeren gunnen we onszelf de vrijheid. Om vanuit ons kunstenaarschap, en het non profit zijn, te bepalen waar we beginnen, waar we op verdergaan en mogelijk eindigen.
We hebben geen autoriteit,
maar zien wel dat er autoriteit nodig is om het onderwijs te wijzen op het gebrek aan ruimte voor intrinsieke motivatie.
Die autoriteit hebben we niet,
maar we hebben autoriteit via het sommeren toegeëigend en dit werkt!
Naast dat het werkt zien we dat het sommeren een vinger is die prikt in de onderbuik.
Omdat iedereen in principe weet waar onderwijs voor staat. Echter, door de beperking van het bedachte referentiekader, het bestaande systeem volgt.
Wij hebben ondervonden dat we autoriteit toe-eigenen door te sommeren.
Door direct te zijn en een afspraak af te dwingen komen we tot een gesprek.
En die gesprekken leiden per definitie tot een onderwerp wat stof tot ontwikkelen geeft.
Volgens Wittgenstein kun je aan het spel geen duidelijk begrip hangen: "Je kunt zeggen dat het begrip ‘spel’ een begrip zonder duidelijke randen is, maar is een onduidelijk begrip wel een begrip? In zijn boek filosofische onderzoekingen worden de definities van het exacte of inexacte van het begrip spel onderzocht." (Bron: Wittgenstein, filosofische onderzoekingen, traktaat 70, blz76, editie 2002, | Martens: Wij moeten spelen, haalt Wittgenstein aan, blz 26)
BURRO wil graag het spel spelen op die onduidelijke randen waar Wittgenstein het over heeft. Hoe krijgen we (be)grip (lees stuur) op hetgeen waar wij geen (be)grip (lees stuurloos) op (willen) hebben?
