Spelen als Kunsteducatie
Wittgenstein zegt: "Mijn zinnen verhelderen daardoor, dat hij die mij begrijpt ze uiteindelijk als onzinnig herkent, wanneer hij door hen – op hen – boven hen uit geklommen is. (hij moet zogezegd de ladder wegwerpen, nadat hij erop naar boven geklommen is.) Hij moet deze zinnen overstijgen, dan ziet hij de wereld juist."
Voor B.U.R.R.O. klinkt dit als muziek in de oren. Het roept vooral ook veel vragen op, maar hetgeen wij omarmen en als noodzakelijk achten is: ruimte vrijspelen in het onderwijssysteem voor het ongrijpbare, het fictieve, het subjectieve, het doelloze. Hoe krijgen we begrip voor waar geen grip op lijkt te zijn?
Over onze bronnen:
Een idee begint in het hoofd of door doen. Dan worden veel zintuigelijke informatiecombinaties gemaakt.
Zo ontstaat er iets nieuws!
BURRO is ontstaan uit ditzelfde proces. Terugkijkend heeft BURRO twee hoofdbronnen:
Door die visie en theorie met elkaar te verbinden zijn we verder gaan doen-denken.
Ja! Wij lezen graag en wij verslinden bronnen. Boeken, documentaires en artikelen hebben ervoor gezorgd hoe wij onderzoeken en waarom wij het dwalen (de dérive) en sommeren inzetten als methode.
BURRO wil graag de geschreven of getoonde theorie, van onze bronnen praktiseren.
Hoe breng je spelen terug in onderwijs?
Rob Martens lezen en dan de theorie praktiseren op locatie en zien of het werkt!
Dat klinkt eenvoudig, maar zo willen wij wel te werk gaan. Bij dit spel hoort ook vallen en opstaan, ondervinden en reflecteren. De bronnen werken als een spiegel, een aanjager en intrinsieke motivator om met ons buro aan de slag te gaan! Hieronder wijzen we je op onze inspiratiebronnen. Wij hebben ze met veel plezier gelezen.
Namens BURRO: Marcel, Leontine en Lowieke